Przedstawiona poniżej Księga Pamięci Żydów sokólskich jest polskim przekładem angielskiego tłumaczenia oryginału napisanego w języku hebrajskim. Przekładem na tyle wiernym, na ile było to możliwe, biorąc pod uwagę dość specyficzny język użyty przez Autorów. Język ten starałem się zachować. W tłumaczeniu angielskim jest wiele pomyłek i przeinaczeń dotyczących faktów historycznych, szczególnie tych z wczesnej historii Sokółki. Być może pojawiają się one już w oryginale. Nie jestem w stanie tego zweryfikować, ponieważ nie znam hebrajskiego. Trudno mi oceniać, czy wymienione usterki są wynikiem niedoskonałości wersji angielskiej i braku znajomości historii Sokółki przez tłumacza Sylwyna Rose’a, czy też pojawiają się już w oryginale.

W tłumaczeniu polskim poprawiłem tylko pisownię kilku polskich nazwisk wymienionych w Księdze i niektórych lokalnych nazw geograficznych. Nie dokonywałem żadnych innych poprawek. Księga nie jest opracowaniem historycznym. Jest to zbiór wspomnień mieszkańców Sokółki, która już nie istnieje, wspomnień naszych dawnych sąsiadów. Zapisali je tak, jak je zapamiętali.

Nie jest moją rolą, by poprawiać pamięć, niezależnie od tego, jaka ta pamięć jest. Z tego samego względu zrezygnowałem ze sporządzenia i zamieszczenia przypisów historycznych. Nazwiska i pojęcia żydowskie występujące w tekście, dla których udało się ustalić pisownię polską, zostały odpowiednio skorygowane; te, dla których nie było to możliwe, pozostawiłem w wersji, w jakiej występują w tłumaczeniu angielskim – zapisane kursywą.  Podobnie postąpiłem z wyrażeniami, które najlepiej brzmią w oryginalnej wersji. Ponieważ nie przetłumaczono dotychczas na język angielski rozdziałów napisanych w języku jidysz, polska wersja Księgi ich nie zawiera.

Czytelnikom wiele z zawartych poniżej treści może wydać się kontrowersyjnymi, nieprzyjemnymi, a czasem także niesprawiedliwymi i krzywdzącymi, czy też wręcz obraźliwymi. Należy pamiętać, że Księgę pisały emocje. Emocje ludzi tragicznie potraktowanych przez los. Również i tych treści nie usiłowałem upiększać ani wygładzać, bowiem przestałyby być autentyczne. Oddajmy zatem głos Autorom, ludziom ze świata, którego już nie ma.

Tłumaczenie: Waldemar Daszuta
Korekta i redakcja: Dorota Krawczyk
Marzec 2012